Oto majowy repertuar KLAPS'a

Dyskusyjny Klub Filmowy „KLAPS” działający w Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie zaprasza miłośników dobrego filmu do udziału w majowych projekcjach filmowych.

Wszystkie pokazy odbędą się w WDK o godz. 19:00.

Karnety miesięczne na cztery filmy będą dostępne w cenie 25 zł, a wejściówki pojedyncze w cenie 10 zł.

W programie:

4.05.2015 - ZŁOTA KLATKA, reż. Diego Quemada-Diez
11.05.2015 - BUENA VISTA SOCIAL CLUB, reż. Wim Wenders
18.05.2015 - GROBOWIEC ŚWIETLIKÓW, reż. Isao Takahata
25.05.2015 - TAXI - Teheran, reż. Jafar Panahi

Prelekcje i spotkania dyskusyjne poprowadzi Dominik Nykiel.

ZŁOTA KLATKA
reżyseria: Diego Quemada-Díez
produkcja: Hiszpania, Meksyk 2013
gatunek: dramat
czas trwania: 102 min

Przejmujący debiut fabularny wieloletniego współpracownika Kena Loacha, który w 2013 roku zwyciężył na festiwalach m.in. Mar del Plata i Zurychu. Nagrodzony również nagrodą „A Certain Talent Prize”
dla obsady w sekcji Un Certain Regard na MFF w Cannes.

Sara, nastolatka z Gwatemali, obcina włosy, przebiera się za chłopca i wraz z przyjaciółmi Juanem i Samuelem wyrusza w ekscytującą i niezwykle niebezpieczną podróż na osławionej trasie pociągami towarowymi do Los Angeles. Mają nadzieję na lepsze życie w USA, gonią za marzeniem nie zdając sobie sprawy, że może zupełnie nie być tym, czym się wydaje. Rodzące się uczucie do indiańskiego chłopca Chauka, którego Sara spotyka w drodze, przynosi gniew i rozgoryczenie. Jednak w konfrontacji ze śmiertelnym zagrożeniem ze strony bandytów i skorumpowanych stróżów prawa, grupa nastolatków dostaje solidną lekcję przyjaźni i lojalności.

BUENA VISTA SOCIAL CLUB
reżyseria: Wim Wenders
produkcja: Francja, Kuba, Niemcy, USA, Wielka Brytania 1999
gatunek: dokumentalny, muzyczny
czas trwania: 101 min

To mistrzowsko sfilmowana oda Wendersa poświęcona magii kubańskiego ducha. Nic w jego wcześniejszych filmach – jakkolwiek znakomitych – nie może się równać z bogactwem uczuć, które są tutaj prezentowane. Oglądając i słuchając najlepszych muzyków Kuby podróżujemy pełnymi egzotyki ulicami starej Hawany. Ich muzyka nie opiewa wypadków zimnej wojny ani walki politycznej, są to jedynie wspomnienia pierwszego pocałunku na plaży czy też historii nieszczęśliwej miłości sprzed lat.

Film jest dokumentalnym zapisem próby zrekonstruowania dawno już zapomnianej (nawet w Hawanie) grupy kubańskich muzyków, niegdyś na co dzień grających w tytułowym lokalu. Towarzyszymy więc głównym bohaterom od ich pierwszego spotkania po latach aż do finalnego koncertu w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Ciągłe wizyty w mieszkaniach bohaterów czy na próbach w pobliskich lokalach wypełnione są oczywiście muzyką, która odgrywa tutaj niebagatelną rolę: oprócz zwykłej rozrywki jest pasją, miłością, esencją życia.

GROBOWIEC ŚWIETLIKÓW
reżyseria: Isao Takahata
produkcja: Japonia 1988
gatunek: dramat, anime
czas trwania: 89 min

Od lat obecny w czołówkach rankingów najlepszych filmów w historii kina „Grobowiec świetlików” jest niezwykłym osiągnięciem japońskiej animacji.

Roger Ebert zaliczył go do 300 najlepszych filmów na świecie, na liście IMDb został zakwalifikowany na pozycji 98, w topce magazynu TimeOut powstałej przy udziale Terry’ego Gilliama zajął 12 miejsce. Co do jego wysokiej wartości zgodni byli krytycy Empire, Total Film i recenzenci wymienieni przez serwis RottenTomatoes. Rozpowszechniany wspólnie z dziecięcą mangą z obawy, że nie trafi samodzielnie do szerokiej dystrybucji, stanowił zaskoczenie dla publiczności. W baśniowym świecie narysowanym delikatną kreską Studia Ghibli ukryty jest wojenny dramat dwójki bohaterów, nastoletniego Seity i jego czteroletniej siostry Setsuko, próbujących po utracie rodziców przeżyć we wstrząsanej wojną Japonii. Podążając za rodzeństwem coraz trudniejszą ścieżką film stawia pytanie o granice współczucia i wrażliwość na drugiego człowieka w czasach zagłady.

TAXI - Teheran
reżyseria: Jafar Panahi
produkcja: Iran 2015
gatunek: dramat
czas trwania: 82 min

Nagrodzone Złotym Niedźwiedziem „Taxi-Teheran” Jafara Panahiego jest jak audiowizualna pocztówka z Iranu. Podróżujący po Teheranie jako taksówkarz reżyser na przykładzie kolejnych pasażerów z humorem pokazuje nam absurdy i grozę życia w jego ojczyźnie. Chociaż pojawia się tu dosadna krytyka instytucji cenzury czy opresyjnego systemu, film przepełniony jest miłością do perskiej kultury i Irańczyków. Dzięki niemu dowiadujemy się na temat Iranu więcej prawdy niż z mediów w ostatniej dekadzie.